25.2.10

HOT!

Mi-e cald. Mi-e foarte clad. De ce?

In ciuda faptului ca mai am cateva "mici" probleme..pe aici, pe acolo.. am un chef de viata cum nu-ti poti imagina. Simt cum hormonii fierb in mine..pote de aceea imi este atat de cald. Sau poate vine caldura, si am innebunit eu :))

ADOR primavara. Pentru ca ma face sa ma simt alive, fericita, libera..o persoana cu totul noua. Si de aceea, am decis sa incep o noua etapa in viata mea. Nu ca n-as fi inceput-o deja, dar chiar vreau sa ma canalizez pe anumit aspecte importante din viata mea.
Cum ar fi:

1 - vreau sa ma duc la sala! mi-am propus asta de cand am vent in Romania, deci cred ca este momentul de a ma preocupa mi mult de aspectul fizic. Nu ca as fi grasa, doamne fereste :)) doar vreau sa ma mentin :D

2 - vreau sa-mi iau chitara electrica. Chiar am pofta sa compun cateva melodii, si in general vreau sa invat sa cant la un instrument muzical inafara de "flauta" :)) Stiu sa cant ceva ( merci Myri xD) dar mi-am propus sa devin o experta pana in vara. Doar am facut un pact.

3 - VREAU SA MA ANGAJEZ! niste money in plus pentru mine chiar nu strica. In plus o sa capat si mai multa experienta.

4 - viata sentimentala. Estoy en ello eeh xD Despues de unos 5-6 meses de "descanso", creo que YA es hora de retomar esto antes de hacerme vieja :))

5 - si cel mai important lucru, sa fiu fericita.





Poza: Que te den hijo de puta. Ala, hundete en la miseria.


Si cum spune draga mea profesoara de spanish, domana Banu,

HASTA LA VISTA! (beibe) xD

22.2.10

Chambao


"pokito a poko entendiendo
que no vale la pena andar por andar
que es mejo caminar pa ir creciendo.."







21.2.10

Arrepentimientos..

Hay momentos en los que crees que todo va bien. El Sol brilla, hace buen día y estás alegre, pero de un momento a otro todo cambia, se nubla y empieza a llover. A veces me siento así, las cosas van bien y de repente, todo se tuerce... Cuestión de mala suerte quizás, ojalá sea eso. Si me preguntaran si soy felíz, la respuesta sería que no lo sé. Por qué? Porque no dejo de pensar en el pasado, en lo que dejé atrás y en los errores cometidos sin darme cuenta. Me siento estúpida por haber desaprovechado la oportunidad más grande que la vida me dió. Siento que mi felicidad ha pasado por delante de mis ojos sin darme cuenta.
A veces tengo miedo de cometer un error y echar a perder la felicidad conseguida hasta ahora. Tengo miedo de perder lo que más quiero..de hecho, ya lo hice. Cómo es posible que después de 4 años, 1460 dias, 35049 horas y 2102400 minutos pasados juntos a la persona que (supuestamente) más quieres, después de tantas locuras cometidas, de tantos besos, de tantos abrazos, de tantos "te quiero" y "te amo" dichos desde el corazón, te olvides completamente de esa persona como si nunca hubiera pasado por tu vida? Cómo es posible ser tan egoista? A lo mejor te hayas dado cuenta de que no es la persona de tu vida, o a lo mejor... La gente cambia demasiado, de un día para otro, como el tiempo.
Nunca has tenido esa estúpida sensación de que al abandonar esa persona, te des cuenta de que no puedes vivir sin ella? Necesitas verla aunque sea, saber que esta bién y que te diga que te necesita aunque os separen 3400km.
"El tiempo lo cura todo"/ " Ojos que no ven, corazón que no siente".. Yo lo sé por experiencia propia. Pero aunque estas dos frases tengan su toque de verdad, los recuerdos NUNCA, repito, nunca se quedarán atras. Por qué? La respuesta es muy simple. Porque los recuerdos forman parte de tí.
Sinceramente ya no me importa nada. El pasado es pasado. El presente es lo unico que importa y hay que disfrutarlo sin retenciones ni arrepentimientos: Nunca te arrepientas de lo que hayas hecho, arrepientete por lo que no has hecho o dejado de hacer. Esto es lo que la vida me enseñó.

http://www.youtube.com/watch?v=Pq3v0TnzQo4


Y este es el momento en el que escucho música, cierro los ojos y recuerdo los momentos más bonitos de mi vida. Es impresionante como un conjunto de palabras ( aparentemente sin sentido) pegadas entre ellas con la ayuda de unas notas musicales, puedan traer tantos recuerdos malos o buenos. :)

20.2.10

The beginning..

Aunque esto de escribir chorradas para que otros lo lean y opinen sobre lo muy liasta o tonta que soy, no es lo mio, he decidido intentarlo aunque se que me va a costar mucho. No soy una persona que suele expresar sus sentimientos en una hoja de papel.. ni con palabras. Prefiero demonstrarlo con gestos :) Pero como ya sabeis, todo tiene un principio..y un final. Aunque procuro no pensar mucho el final de las cosas..









De tres cosas estoy completamente segura:


1. I miss Spain.


2. Por mucho que digan que este es mi pais, mi lugar no esta aqui.


3. Esto es una mierda..



La felicidad esta jugando conmigo. Cuando creo que ya soy feliz, algo pasa, siempre hay algo que lo jode todo.Siempre..